Piccadilly Circus!

7. Skrzyżowanie dwóch głównych ulic w Londynie, brzmi niepozornie, ale to jedna z głównych atrakcji w Londynie. 





I kto mi powie, że widzi ten widok pierwszy raz?
Jak większość atrakcji w Londynie, warto zobaczyć je też nocą, zwłaszcza z powodu ogromnych reklam świetlnych.

Plac i skrzyżowanie głównych ulic w samym sercu teatralnego i rozrywkowego rewiru West End w Londynie, będącego częścią Soho.

Powstało w 1819 po skrzyżowaniu ulic z Regent Street. Wcześniejszą nazwą była Portugal Street na cześć księżniczki Katarzyny Braganzy z Portugalii, poślubionej przez króla Karola II.

Miejsce rozpoznawalne na całym świecie głównie dzięki reklamom świetlnym takich firm jak np. SANYO, McDonald's czy Coca-Cola, umieszczonym na jednym z rogów placu. W centralnym miejscu znajduje się fontanna z figurką Anterosa. Jest to miejsce spotkań londyńczyków i atrakcja turystyczna Londynu.

Bezpośrednio pod placem w podziemiach znajduje się stacja metra Piccadilly Circus.

Zapowiada się wspaniała przygoda!

Hyde Park!

8. Na wolne, ciepłe, słoneczne popołudnie najlepsza będzie wycieczka do... Hyde Parku! Anglia słynie ze swoich parków i trawników, więc nie może mnie tam zabraknąć!





Wygląda to przepięknie, mam nadzieję, że będę miała okazję się tam przejść, albo pojeździć na rolkach, bądź rowerze.

W 1536 roku Hyde Park nabył w posiadanie Henryk VIII, który pozyskał je od mnichów z Opactwa Westminsterskiego. Później park był prywatnym terenem łowieckim Jakuba I. W 1637 roku Karol I zmienił jego naturę i park stał się miejscem publicznym.

Większość obiektów architektonicznych w parku została zaprojektowana w latach 20. XIX wieku przez Decimusa Burtona. Od XIX wieku park stał się popularnym miejscem spotkań towarzyskich i wydarzeń kulturalnych.

To właśnie przed parkiem, na rogu północno-wschodnim, znajduje się Marble Arch. Była to oryginalna brama Pałacu Buckingham zbudowana w 1827 roku. Okazała się jednak za wąska dla królewskiej karety i przeniesiono ją w obecne miejsce w roku 1851.

Miejscem, któremu nazwa Hyde Park zawdzięcza swoje potoczne znaczenie – jako forum dla swobodnego wypowiadania wszelkich poglądów w imię wolności słowa (pod warunkiem nieobrażania królowej) – jest Speakers' Corner, położony w pobliżu Marble Arch. Jest to tradycyjne miejsce przemówień i debat (przemawiali tam m.in. Karol Marks i Włodzimierz Lenin), odbywających się zwłaszcza w niedzielne poranki. Hyde Park jest też miejscem wielu koncertów. Występowali tu m.in. The Rolling Stones(1969), King Crimson (1969), Pink Floyd (1970), Roy Harper (1971), The Who (1973),Queen (1976), Eric Clapton (1996), Bon Jovi (2003, 2011), Red Hot Chili Peppers(2004), Live 8 (2005), Depeche Mode (2006) i Madonna (2012).

30 lipca 1991 na bezpłatny koncert tenora Luciano Pavarottiego przyszło 100000 osób.

Mam nadzieję, że podczas mojego pobytu w Anglii, będzie ciepło, słonecznie i idealnie!

London Eye!

9. Kolejnym bardzo ważnym dla mnie miejscem, bo jest ono związane z marzeniami z dzieciństwa, będzie... London Eye! Podobno widoki stamtąd są nieziemskie, pragnę przekonać się na własne oczy.

Znając mnie, jeśli mi się spodoba pójdę tam dwa razy, jak będzie ciemno i w południe, by podziwiać Londyn nocą, ale także, by zobaczyć wszystkie budowle i cały krajobraz miasta.



Patrząc na tak niesamowite zdjęcia, chciałabym już tam być! Pamiętam te wszystkie diabelskie młyny w filmach, zawsze marzyłam by pójść na taki ogromny, a teraz, kto wie, może spełnienie tego marzenia jest bardzo blisko...

London Eye (Londyńskie Oko), nazywane również Millennium Wheel (Koło Milenijne) – koło obserwacyjne (diabelski młyn) znajdujące się w dzielnicy Lambeth w Londynie, na południowym brzegu Tamizy, między mostami Westminster i Hungerford. Zostało zaprojektowane przez Davida Marksa, Julię Barfield, Malcolma Cooka, Marka Sparrowhawka, Stevena Chiltona i Nica Baileya. Koło ma wysokość 135 metrów, a jego pełny obrót trwa około 30 minut. Na kole znajdują się 32 klimatyzowane kapsuły pasażerskie. Niewielka prędkość liniowa tych kabin (ok. 0,9 km/h) pozwala na zabieranie i wysadzenie pasażerów bez zatrzymywania koła.London Eye jest jedną z trzech budowli wybudowanych w Londynie z okazji nowego tysiąclecia, pozostałe to The The O₂ i The Millennium Bridge.Koło budowane było sekcjami, których części transportowane były rzeką Tamizą. Otwarcia dokonał premier Tony Blair dnia 31 grudnia 1999 roku, ale ze względu na problemy techniczne koło nie pracowało do marca 2000 roku.

Już chcę tam być, niech czas szybciej leci!

Tower Bridge!

Z powodu moich przyszłych wakacji spędzonych po części w Wielkiej Brytanii (najprawdopodobniej) zainteresowałam się ciekawymi miejscami, które można tam odwiedzić i które ja planuje zobaczyć! Przyłączcie się do mnie w tej małej podróży! Zachęcam!

10. Obowiązkowym miejscem, które na pewno zobaczę w nocy będzie... Tower Bridge! Na pierwszy rzut oka, zwyczajny most, ale gdy się przyjrzyjmy, bądź zobaczymy go nocą oczaruje nas swoim urokiem!



Wygląda niesamowicie!

By dowiedzieć się więcej, zagłębiłam się bardziej w teorię:

Jest to most zwodzony w Londynie (mylony niekiedy z sąsiednim mostem Londyńskim London Bridge, przeprowadzony przez Tamizę, w pobliżu Tower of London, od której bierze swą nazwę). Jeden z najbardziej znanych obiektów w Londynie, zbudowany w stylu wiktoriańskim. Jego historia zaczęła się w roku 1872, kiedy to parlament angielski rozpatrzył projekt ustawy dotyczącej budowy drugiego mostu nad Tamizą. Mimo zastrzeżeń zgłaszanych przez zarząd zamku Tower of London ustawa została uchwalona. Postawiono jednak warunek, który został spełniony, styl mostu miał harmonizować ze stylem zamku. Architektem jego był Horace Jones, który zastosował modną podówczas konstrukcję: stalowy szkielet obłożony kamieniem w stylu neogotyckim. Most został ukończony w 1894. Jest mostem zwodzonym, umożliwiającym przepływanie statków oceanicznych do około 40,5 m wysokości powyżej poziomu wody. Przez pierwsze lata był otwierany nawet 6000 razy rocznie, teraz jedynie 1000 razy na rok.

Charakterystycznym elementem mostu są dwie wieże główne, połączone u góry dwoma pomostami - kładkami dla pieszych, zawieszonymi 34 m nad jezdnią i przeszło 44 m nad oznaczeniem górnego poziomu w rzece. Środkową część mostu stanowią dwa podnoszone przęsła - urządzenia dźwigowe z przeciwciężarem. Są to dwa gigantyczne skrzydła, każde o wadze 1 200 ton, uniesione w górze, tworzą z płaszczyzną jezdni kąt 86 stopni. Obecna kolorystyka mostu istnieje od 1977 roku. Wtedy, w 25 rocznicę koronowania królowej Elżbiety II przemalowano go na kolory: niebieski, biały i czerwony. Pierwotnie most miał kolory w tonacji beżowej.

Tower Bridge przecina Tamizę na wschodnim końcu Londynu. Od początku swojego istnienia uznawany był za arcydzieło ówczesnej inżynierii. Porównywano go ze słynną już wieżą Eiffla, zbudowaną pięć lat wcześniej. Potężny, ważący ponad 2000 ton,napędzany parą mechanizm mostu, regulował otwarcie jego środkowej części. Umożliwiał przepływanie wielkich żaglowców (tall shpis). Stary mechanizm mostu obecnie nie jest już używany. Zastąpiono go nowoczesnym elektrycznym urządzeniem. Nocą most jest oświetlony i widać z niego London Eye oraz wieżowiec przy 30 St Mary Axe.

Jest jednym z najchętniej odwiedzanych londyńskich zabytków zaraz po Big Benie.

Myślę, że moja pierwsza noc w Londynie będzie miała swoją część na tym moście!